E. ile bi köfte yiyelim dedik. Çok methedilen Namlı Rumeli'ye girdik, Sirkeci'de.
Efenm bi süredir niçin köfte yemiyoruz sorusunu kendime soruyordum. Aynı hammaddeden yapılan hamburger ve Adana kebabı yığınlar halinde tüketilirken İstanbul'da köfte yemek adeta hayal oldu. Kürt göçü ve batı emperyalizminin kültürel işgalinin bunda payı olmalı. Köftemi geri istiyorum arkadaş!!
Neyse Namlı Rumeli'ye gelelim. Köfteler ufak ancak kalın idi, düğme gibi. Bu da içinin pişmemesine neden oluyor ve çok lezzetli kalıyor içi. Et de oldukça lezzetli. E. ile çok sohbet ettik, sormayı unuttum ne eti diye.
Piyazda çok bi özellik yok. Porsiyon ise küçük, 6 köfte. Köftenin yanında doğranmış soğan acı ve keskin; ayrıca yarım piyaz şeklinde yani tam yemelik olarak kesilmiş. Bu işi biliyorlar...
Sonuçta çok iyi köfteler yapan ve oldukça rağbet gören bir yer. Okuyucularıma mutlaka gitmelerini tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder